مقالات روانشناسی

به - زيستي ذهني مفهومي کلي و يکپارچه است و به ارزيابي و ادراک شخصي افراد از کيفيت زندگي شان اطلاق مي شود. اين ارزيابي شخصي بر اساس ميزان رضايت از زندگي و تعادل بين هيجانات مثبت و منفي است. به - زيستي ذهني داراي دو مولفه هيجاني و شناختي است و يکي از مولفه هاي زندگي خوب و نيز از شاخص هاي سلامت روان به شمار مي رود. هدف اين پژوهش، بررسي به - زيستي ذهني و شادماني در جمعيت بزرگسال شهر تهران بر اساس ويژگي هاي جمعيت شناختي، شامل سن، جنس، وضعيت تاهل، ميزان تحصيلات و شغل از ديدگاه روانشناسي مثبت نگر است. جامعه آماري شامل افراد بالاي 20 سال را در بر مي گيرد. شمار کل آزمودني ها، 400 نفر بود که به روش نمونه گيري طبقه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. براي گردآوري داده ها از مقياس به - زيستي ذهني و شادماني استفاده شد. در تجزيه و تحليل داده ها از آزمون t مستقل، تحليل واريانس يکراهه، آزمون تعقيبي شفه و تحليل رگرسيون چند متغيره استفاده شد. يافته ها نشان داد متغيرهاي جنسيت و وضعيت تاهل تفاوت معناداري در ميزان به - زيستي ذهني ايجاد نمي کند. اما متغيرهاي تحصيلات، سن و شغل تفاوت معناداري را در سطح 0.01 در ميزان به - زيستي ايجاد مي کنند، اما اين تغييرات خطي و يکنواخت نيستند. همچنين نتايج حاکي از اين بود که متغيرهاي جمعيت شناختي مذکور در ميزان شادماني تفاوت معناداري را ايجاد نمي کنند. متغيرهاي جمعيت شناختي تحقيق وارد معادله رگرسيون شدند و به ترتيب اولويت، سه متغير تحصيلات، سن و شغل سهم بيشتري در تبيين به - زيستي ذهني داشتند. سهم ويژگي هاي جمعيت شناختي در تبيين به - زيستي، 0.08 درصد بود. يافته هاي اين پژوهش با يافته هاي مطالعات ديگر، مبني بر اندک بودن سهم ويژگي هاي جمعيت شناختي در ميزان به - زيستي همخواني دارد.

 نسخه قابل چاپ