مقالات روانشناسی

هدف اين پژوهش بررسي تاثير آموزش برنامه اي است، كه پژوهشگران حاضر با رويكرد آدلر بر افزايش رضايت زناشويي جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه و همسران آنها و نيز بر كاهش نشانه هاي اين اختلال در جانبازان تدوين كرده اند. بدين منظور، از بين جامعه آماري جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه كه در فاصله سال هاي 1385-1383 به درمانگاه بيمارستان روانپزشكي صدر مراجعه كرده بودند، به شيوه تصادفي، 30 زوج (جانباز و همسر) كه شرايط ورود به اين طرح را داشتند، انتخاب شده و به شيوه تصادفي و به طور مساوي در دو گروه آ‍زمايش و گواه قرار گرفتند. در اين پژوهش آزمايشي، از طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل استفاده شده است. همسران (زنان) گروه‌ آزمايش در معرض آموزش تدوين شده با رويكرد آدلر در 10 جلسه هر جلسه به مدت 2 ساعت قرار گرفتند و گروه كنترل نيز در فهرست انتظار ماندند. از هر دو گروه، پيش آزمون و پس آزمون به عمل آمد. ابزارهاي به كار رفته در اين پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه رضايت زناشويي اينريچ كه براي زوجها اجرا شد، و مصاحبه تشخيصي اختلال استرس پس از ضربه كه تنها براي جانبازان اجرا شد. در اين پژوهش از روش هاي آماري تحليل كوواريانس و تحليل واريانس استفاده شد. نتايج حكايت از آن داشت كه نشانه هاي اختلال در جانبازان گروه‌ آزمايش در مقايسه با گروه كنترل، كاهش معناداري داشته است. همچنين رضايت زناشويي زوجها در گروه آزمايش درمقايسه با گروه كنترل افزايش يافت كه اين افزايش در گروه زنان، از لحاظ آماري معنادار نبود. بنابراين، مي توان نتيجه گيري كرد كه آموزش برنامه تدوين شده براساس نظريه آدلر در اين پژوهش براي همسران جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه، مي تواند در كاهش نشانه هاي اين اختلال (در سطح (P<0.01 و در افزايش رضايت زناشويي اين جانبازان (در سطح (P<0.05 موثر است.

 نسخه قابل چاپ