مقالات روانشناسی

در پژوهش حاضر، تاثير نارساخواني بر ابعاد حرمت خود در دانش آموزان مبتلا به نارساخواني بررسي شده است. هدف از انجام اين پژوهش، مقايسه ميزان حرمت خود عمومي، تحصيلي، جسماني، خانوادگي و اجتماعي دانش آموزان نارساخوان و عادي است.
روش اين پژوهش از نوع کاربردي است و روش انجام آن زمينه اي است. جامعه آماري پژوهش، کليه دانش آموزان نارساخوان و عادي پايه هاي سوم تا پنجم ابتدايي شهر تهران بود. به منظور انجام اين پژوهش، ابتدا تعداد 40 دانش آموز نارساخوان در مقطع ابتدايي پس از اجراي آزمون هاي تشخيصي (آزمون هوشي و کسلر کودکان و آزمون اختلال خواندن) به شيوه نمونه گيري تصادفي خو شه اي چند مرحله ا ي به طور تصادفي انتخاب شدند. سپس 40 دانش آموز عادي از مقطع ابتدايي به منظور مقايسه با دانش آموزان نارساخوان به صورت هدفمند انتخاب شدند. سپس، از پرسشنامه پپ براي اندازه گيري ميزان حرمت خود دانش آموزان نارساخوان و عادي استفاده شد. در پايان داده هاي به دست آمده از طريق روشهاي آماري تحليل واريانس چند گانه ( مانوا ) و تحليل واريانس يک راهه تجزيه و تحليل شد. بر مبناي نتايج اين پژوهش، بين حرمت خود عمومي، تحصيلي، خانوادگي و اجتماعي بين دانش آموزان نارساخوان و عادي تفاوت معنا داري مشاهده شد، اما بين حرمت خود جسماني کودکان نارساخوان و عادي تفاوت معناداري ديده نشد. به عبارت ديگر، کودکان نارساخوان در مقايسه با کودکان عادي حرمت خود عمومي، تحصيلي، خانوادگي و اجتماعي کمتري دارند. اما هر دو گروه حرمت خود جسماني يکساني داشتند. بنابراين، بر مبناي نتايج اين پژوهش، مي توان به مسوولان آموزش و پرورش پيشنهاد كرد با به کار بردن راهبردهاي آموزشي موثر در جهت افزايش ميزان حرمت خود کودکان نارساخوان بکوشند.

 نسخه قابل چاپ