مقالات روانشناسی

در اين پژوهش،کيفيت رابطه والد- فرزندي دانش آموزان پر خاشگر و غير پرخاشگر با يکديگر مقايسه شده است. متغيرهاي مورد پژوهش عبارت بودند از:کيفيت رابطه والد- فرزندي و خرده مقياسهاي آن (عاطفه مثبت پدرانه،آميزش پدرانه،ارتباط،خشم،عاطفه مثبت مادرانه،آزردگي/ سر در گمي نقش،همانند سازي و ارتباط مادرانه)، پرخاشگري و خرده مقياسهاي آن(پرخاشگر فيزيکي،پرخاشگري کلامي،خشم و خصومت).
نمونه پژوهش 258 نفر از دانش آموزان پسر مقطع متوسطه بين 17-14 ساله (به روش نمونه گيري خوشه اي) با استفاده از دو پرسشنامه مقياس رابطه والد- فرزندي (PCRS) و پرسشنامه پرخاشگري(AQ)  ارزيابي شد. روش تحقيق، پس رويدادي بود. به منظور تجزيه و تحليل داده هاي به دست آمده از روش آماري يومن ويتني (به دليل نرمال نبودن توزيع جامعه نمونه) براي مقايسه از ميانگين هاي مستقل استفاده شد.
نتايج پژوهش نشان داد که دانش آموزان غير پرخاشگر نسبت به دانش آموزان پرخاشگر در تمام ابعاد رابطه پدر- فرزندي با كيفيت تر بوده اند. در حاليکه در رابطه مادر- فرزندي در ابعاد همانند سازي و ارتباط تفاوت بين گروهها معنادار بود.

 نسخه قابل چاپ