مقالات روانشناسی

در رابطه بين دو متغير روانشناختي معمولا يک متغير تابع متغير ديگر قرار مي گيرد، يعني با تغيير يک متغير به تبع آن در متغير ديگر تفاوت ايجاد مي شود. و به اين رابطه ايجاد شده در ذهن افراد رابطه تابعي گفته مي شود. روابط تابعي پديد آمده در ذهن افراد در مقابل تغيير مقاومت مي کند و به اين دليل در روانشناسي اجتماعي به آن حفظ نظريه گفته مي شود که منظور نظريه ضمني است که مردم بين متغير هاي روانشناختي در ذهن خويش ايجاد مي کنند. متغيرهاي رابطه تابعي از طريق دو نوع داده هاي عيني يا مجرد به وجود مي آيد. هدف پژوهش حاضر بررسي موضوع حفظ بيشتر اين رابطه ها با داده هاي عيني يا مجرد در ذهن افراد است. همچنين آيا اين نظريه هاي ضمني پس از گذر زمان حفظ مي شود و اثر حفظ نظريه داده هاي اوليه عيني بيشتر است يا داده هاي ذهني. پژوهش حاضر از نوع آزمايشي و طرح عاملي 2×2×2 (رابطه مثبت در مقابل رابطه منفي، داده هاي مجرد در مقابل عيني، توصيف در مقابل فقدان توصيف) بود. در هر خانه طرح عاملي 28 آزمودني و كلا 224 نفر شركت كردند كه دانشجويان روان شناسي اجتماعي بودند. مداخله هاي آزمايشي از نوع قضاوت در پارهرابطه تابعي ايجاد شده در ذهن آزمودنيها از طريق يك داستان فرضي بود. تحليل واريانس چند عاملي نشان داد كه نظريه هاي ضمني با داده هاي عيني بيشتر حفظ مي شود (P<0.05) و اثر حفظ نظريه وقتي بيشتر است كه اثر اوليه داده ها عيني باشد (P<0.01). يافته هاي پژوهش حاضر نشان مي دهد كه رابطه تابعي حتي اگر با داده هاي فرضي ايجاد شود در شناخت اجتماعي وجود دارد و اين رابطه در ذهن افراد باقي مي ماند و در مقابل تغيير مقاومت مي كند.

 نسخه قابل چاپ