پاسخ به:مقالات روانشناسی
جمعه 22 اردیبهشت 1391 10:18 AM
| 5 : مطالعات روان شناختي بهار 1389; 6(1):111-134. |
| بررسي تاثير شن درماني بر كاهش پرخاشگري دانش آموزان پسر ناشنوا |
| عبدالهي بقرآبادي قاسم*,شريفي درآمدي پرويز,دولت آبادي شيوا |
|
هدف پژوهش حاضر، بررسي تاثير شن درماني بركاهش پرخاشگري دانش آموزان پسر ناشنوا 8-11 ساله شهر تهران بود. جامعه آماري پژوهش كليه دانش آموزان پسر ناشنوا 8-11 سال شهر تهران و روش نمونه گيري از نوع در دسترس بود، بدين صورت كه از بين مدارس ابتدايي پسرانه ناشنوا كه در شهر تهران وجود داشت. مدرسه امام جعفر صادق (ع) انتخاب شد كه بيشترين تعداد دانش آموز را داشت و از ميان دانش آموزان اين مدرسه با اجراي پرسشنامه سنجش پرخاشگري آخن باخ 24 دانش آموز كه بالاترين نمره پرخاشگري را داشتند به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند كه به صورت تصادفي 12 نفر در گروه آزمايش و 12 نفر در گروه کنترل جايگزين شدند. طرح پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون - پس آزمون با گروه كنترل بود و از آمار توصيفي و آمار استنباطي تحليل كوواريانس براي تجزيه و تحليل داده ها استفاده شد. يافته ها و نتايج حاصل ازمقايسه نمره هاي پيش آزمون و پس آزمون دو گروه آزمايش و گواه، نشان دهنده تاثيرگذاري تکنيک شن درماني بر کاهش پرخاشگري گروه آزمايش بود. و نتايج آماري نشان داد. که فرضيه تحقيق درسطح (P<0.005) معناداراست و تکنيک شن درماني بر کاهش پرخاشگري دانش آموزان پسر ناشنوا موثر بود. |
| كليد واژه: شن درماني، پرخاشگري، دانش آموز، ناشنوا |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
