مقالات روانشناسی

هدف از اين پژوهش تعيين ميزان تاثير مشاوره از چشم اندازي اسلامي به عنوان متغير مستقل در افزايش سازگاري زناشويي به عنوان متغير وابسته بود. روش پژوهش شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون و نمونه گيري به شيوه در دسترس بود. بدين ترتيب كه از ميان زوج هايي كه از طـــريق اطلاعيــه اي داوطلب شركت در اين پژوهش براي حل اختلاف هاي زنــاشويي خــود بودند، 28 زوج (56 آزمودني)، انتخاب و پس از رديف كردن نمره هاي آنها همتا شدند و به طور تصادفي به دوگروه، آزمايشي و گواه، اختصاص يافتند. زوج  هاي گروه آزمايشي در 10 جلسه 2 ساعته هفتگي شركت كردند. ابزار پژوهش مقياس32 سوالي سازگاري دوعضوي (DAS) اسپانير (1976) بود كه در مرحله قبل و بعد از درمانگري و دو ماه بعد از درمان در مرحله پيگيري به طور انفرادي در شرايط كنترل شده در هر دو گروه اجرا شد. داده ها با استفاده از آمارتوصيفي، آزمونt، تحليل واريانس تكرارسنجش و رسم نمودار تحليل شد. يافته ها نشان داد مشاوره اسلامي سازگاري زناشويي زوج هاي ناسازگار را به طور معناداري (P<0.0001) نسبت به قبل از درمانگري (F=116.07) و نسبت به گروه گواه (F=14.28) افزايش مي دهد. مشاوره اسلامي با تاكيد بر خودشناسي و استفاده از مجموعه اي از آموزه هاي اسلامي روش مداخله اي موثري براي حل اختلاف هاي زناشويي و افزايش سازگاري در زوج هاي ناسازگار است.

 نسخه قابل چاپ