مقالات روانشناسی

هدف اين پژوهش، بررسي نگرش هاي ناکارآمد، تكليف جملات ناتمام و عاطفه مثبت بيماران افسرده باليني در زمان هاي پذيرش بيمارستان و بهبودي بود. روش پژوهش علي، مقايسه اي بود. از سه جامعه آماري، سه گروه نمونه با روش نمونه گيري در دسترس، انتخاب شدند كه 20 بيمار افسرده باليني، 20 بيمار افسرده غيرباليني و 20 نفر فرد عادي را شامل بود. شركت كنندگان در اين سه گروه نمونه، به پرسشنامه افسردگي بک، مقياس نگرش هاي ناکارآمد، تکليف جملات ناتمام و مقياس عاطفه مثبت پاسخ دادند. داده ها با روش هاي آماري تحليل واريانس يك راهه و آزمون تعقيبي شفه، تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد كه 1) بيماران افسرده باليني در زمان بهبودي در مقايسه با زمان پذيرش در بيمارستان، نگرش ناكارآمد كمتري داشتند؛ 2) بيماران افسرده باليني در زمان بهبودي در مقايسه با زمان پذيرش بيمارستان، در تكميل جملات ناتمام از افعال مثبت، كمتر استفاده كردند؛ 3) بيماران افسرده باليني در زمان بهبودي در مقايسه با زمان پذيرش بيمارستان، عاطفه مثبت بيشتري داشتند؛ 4) همچنين تحليل دادها نشان داد كه بين سه گروه افسرده باليني، افسرده غيرباليني و عادي از لحاظ نگرش هاي ناکارآمد، شيوه تكميل جملات و عاطفه مثبت تفاوت معناداري وجود داشت. نتيجه نهايي اين که فكر افسرده وار، همواره در حالت هاي افسردگي و بهبودي وجود داشت. ميزان فعال بودن فكر افسرده وار، تعيين كننده اختلال افسردگي يا بهبودي است.

 نسخه قابل چاپ