مقالات روانشناسی

از دهه 1970 کوشش هاي زيادي در جهت فهم نقش تعيين کننده هاي عمده مشارکت افراد در فعاليت هاي فيزيکي و ورزشي انجام شده است. يکي از اين تلاش ها، فهم اين مساله بود که آيا مشارکت افراد در ورزش نتيجه تفاوت هاي از پيش موجود شخصيتي آنها است يا آنکه تفاوت هاي شخصيتي در فرايند مشارکت افراد در فعاليت هاي بدني شکل مي گيرد. اين پژوهش با هدف تعيين تفاوت و مقايسه ميان ورزشکاران و غيرورزشکاران از نظر دو ويژگي شخصيتي نوروتيسم و برونگرايي و در پرتو مدل گرانشي و در قالب طرح پس رويدادي انجام شد. نمونه آماري 124 ورزشکار (69 مرد و 55 زن) که به تازگي وارد باشگاه هاي بدن سازي شده بودند و 116 غيرورزشکار (51 مرد و 65 زن) بودند. اين پاسخگويان سپس به پرسشنامه پنج عامل بزرگ (BFI) پاسخ دادند. يافته ها نشان داد ميان ورزشکاران و غيرورزشکاران از نظر نوروتيسم (0.01>P) و برونگرايي (0.01>P) تفاوتي معنادار وجود داشت. تحليل رگرسيون لوجستيک نشان داد که متغيرهاي اجتماعي - جمعيت شناختي (مدل اول) 18.9 درصد از واريانس مشارکت در ورزش را تبيين کردند. در مدل دوم، متغيرهاي نوروتيسم و برونگرايي، 7.9 درصد از تبيين واريانس مشارکت در ورزش را بهبود بخشيدند. نتايج پژوهش حاضر، اعتبار مدل گرانشي را تاييد کرده است که بر وجود تفاوت هاي از پيش موجود شخصيتي، مانند نوروتيسم و برونگرايي در مشارکت در فعاليت هاي بدني و ورزشي تاکيد مي کرد. افزون بر اين، با توجه به اهميت متغيرهاي نوروتيسم و برونگرايي، از نتايج اين مطالعه مي توان در مداخله هاي رفتاري به شکل تقويت برونگرايي و تضعيف نوروتيسم به منظور تقويت گرايش افراد به مشارکت در فعاليت هاي مختلف ورزشي استفاده کرد.