مقالات روانشناسی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسي و تبيين تجارب اوايل كودكي بيماران مبتلا به اختلال وسواسي- اجباري، به مقايسه سبك هاي دلبستگي و مكانيزم هاي دفاعي اين بيماران با افراد عادي پرداخته است.
روش: روش تحقيق پژوهش حاضر پس رويدادي است. جامعه آماري پژوهش حاضر را كليه زنان مبتلا به اختلال وسواسي- اجباري ساكن شهرستان يزد كه در فاصله سه ماهه اول سال 1385 به بيمارستان بهمن يزد مراجعه كرده بودند، تشكيل مي دهند. نمونه پژوهش شامل تمامي مراجعه كنندگاني بود كه در روزهاي زوج به بيمارستان فوق مراجعه كرده و توسط روان پزشك بيمارستان مبتلا به اختلال وسواسي- اجباري تشخيص داده شده بودند. گروه مقايسه نيز شامل هشتاد زن از جامعه عادي بود كه از نظر سن و تحصيلات تا جاي ممكن همتاي گروه نمونه بودند. براي اندازه گيري سبك هاي دلبستگي از فرم فارسي هنجاريابي شده فهرست دلبستگي بزرگسال (AAI) و براي اندازه گيري مكانيزم هاي دفاعي از فرم فارسي هنجاريابي شده پرسش نامه مكانيزم هاي دفاعي استفاده شد. براي تحليل داده ها از شاخص هاي توصيفي و براي مقايسه ميانگين ها از آزمون T براي گروه هاي همبسته استفاده شد.
يافته ها: ميزان سبك هاي دلبستگي اجتنابي و دوسوگرا در افراد مبتلا به وسواس به طور معني داري بيشتر از افراد بهنجار است. ميزان مكانيزم هاي رشديافته در افراد بهنجار بيشتر از افراد مبتلا به وسواس است.
نتيجه گيري: اولا بين بيش حمايت كنندگي و كمتر پاسخ گو بودن والدين و علايم اختلال وسواسي- اجباري همبستگي وجود دارد. ثانيا درمان اختلال وسواسي- اجباري با افزايش قابل ملاحظه استفاده از مكانيزم هاي دفاعي رشد يافته همراه است.

 نسخه قابل چاپ