مقالات روانشناسی

مقدمه: امروزه مساله اعتياد علاوه بر مشكلات فردي، اجتماعي يك مشكل خانوادگي هم مي باشد. معضل اعتياد بر روي بهداشت رواني فرد معتاد و خانواده وي نيز اثر بدي مي گذارد. بر اين اساس مقاله حاضر مي كوشد تا وضعيت كيفيت فرزند پروري و سلامت رواني افراد معتاد را با افراد غير معتاد مورد مقايسه قرار مي دهد.
روش: روش تحقيق حاضر علي مقايسه اي (پس رويدادي) و مقطعي مي باشد. به عبارت ديگر در پژوهش حاضر دو گروه افراد معتاد و غير معتاد از نظر وضعيت فرزند پروري در گذشته و وضعيت سلامت رواني در حال حاضر مورد مقايسه قرار گرفته اند. تعداد 25 نفر معتاد و 25نفر از افراد عادي انتخاب شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات عبارت بود از: چك ليست نشانه‌هاي رواني SCL90 و از پرسشنامه محيط خانوادگي استفاده شد.
يافته ها: نتايج نشان داد كه در مقياسهاي سايكوتيك، ترس مرضي، پرخاشگري، اضطراب، افسردگي، حساسيت بين فردي ميزان علايم اختلال در افراد معتاد بيش از افراد غير معتاد بوده ولي در مقياسهاي شكايت جسماني، وسواس عملي- فكري و افكار پارانويا تفاوت معناداري بين دو گروه وجود نداشت (P<0.05). از سويي ديگر در شيوه فرزند پروري، كنترل- آزادي بين دو گروه تفاوت معني داري نبود در حاليكه شيوه فرزند پروري گرمي- سردي در بين دو گروه تفاوت معني داري را نشان داد (P<0.0001).
نتيجه گيري: هر يك از شيوه هاي فرزند پروري تاثيرات متفاوتي بر سلامت رواني فرزندان دارد. لازم است والدين از تاثير هر يك از اين الگوهاي فرزندپروري بر وضعيت رواني و رفتاري فرزندانشان آگاهي‌ داشته باشند تا بتوانيد از آسيبهاي اجتماعي از جمله اعتياد فرزند پيش گيري نمايند.

 نسخه قابل چاپ