مقالات روانشناسی

 مقدمه: مديريت زمان از جمله اصول مديريت اثربخش مي باشد كه نيازمند برخي مهارت ها است. اين مهارت ها به دو گروه مهارت فردي و رفتارسازماني مديريت زمان تقسيم مي شوند.
هدف از اين مطالعه توصيفي بررسي و ارتباط سنجي مهارت هاي فردي و رفتارسازماني مديريت زمان و همچنين ارتباط سنجي آن دو با برخي متغير ها نظير تخصص حرفه اي، تجربه و خصوصيات دموگرافيك مديران آموزشي يك دانشگاه منتخب بوده است.
روش: از جامعه آماري اين پژوهش- كليه مديران آموزش مراكز دانشگاه پيام نور- با استفاده ا ز روش نمونه گيري تصادفي ساده، تعداد 100 نفر مدير آموزش مر ا كز به طور تصادفي انتخاب گرديدند. بر اساس مطالعات انجام شده، ابزار سنجش در اين پژوهش شامل يك پرسشنامه محقق ساخته دو قسمتي بود كه قسمت اول آن ابزار سنجش ميزان مهارت فردي مديريت زمان و قسمت دوم ابزار سنجش ميزان مهارت سازماني مديريت زمان و ابعاد ششگانه آن بود.
يافته ها: يافته ها حاصل از تجزيه و تحليل آماري نشان داد هر چند كه رابطه بين مهارت فردي با رفتار سازماني ”مديريت زمان” رابطه مثبت و داراي ضريب همبستگي 0.43 مي باشد (001.P<0) اما، ميانگين نمرات مهارت فردي و رفتار سازماني مديريت زمان در بين مديران زن و مرد و مديران متخصص و غير متخصص از نظر آماري تفاوت معني داري نداشت.
نتيجه گيري: با توجه به اهميت برخورداري از مهارت مديريت زمان در ارتقا رهبري و بهره وري سازماني، لازم است كه مراكز آموزشي كشور عنايت و توجه بيشتري را به اين مبحث معطوف دارند و ارتقا توانمندي مديران در كسب مهارتهاي فردي مديريت زمان اثر مثبت بر رفتار هاي سازماني مديريت زمان و در نتيجه افزايش بهره وري سازمان گردد.
نتيجه گيري: ميزان رفتار سازماني مديريت زمان را تا حدودي مي توان بر اساس ميزان مهارت فردي مديريت زمان آنان تبيين نمود.

 نسخه قابل چاپ