مقالات روانشناسی

مقدمه: دوره نوجواني از آن جهت يكي از بحراني ترين دوران زندگي فرد بشمار مي رود كه فرد در مرحله عبور از مرز كودكي به مرحله نويني است كه عميق ترين تغييرات شخصيتي و فيزيولوژيك را به همراه دارد. اغلب نوجوانان مشكلات هيجاني، رفتاري و اجتماعي را تجربه مي كنند. ديابت نوع 1 با ايجاد تغييرات دائمي در زندگي تاثير منفي در كيفيت زندگي نوجوانان دارد.
روش: در اين مطالعه كيفي، تعداد 20 دختران نوجوان مبتلا به ديابت عضو انجمن ديابت آذربايجان غربي و مراجعه كننده به درمانگاههاي ديابت شهر اروميه با روش نمونه گيري مبتني بر هدف مورد مطالعه قرار گرفتند. جمع آوري اطلاعات با استفاده از مصاحبه عميق انفرادي و تشكيل گروههاي متمركز و تجزيه و تحليل به روش تحليل محتواي كيفي انجام شد.
نتايج: هفت طبقه و محور مربوط به مشكلات رواني - اجنماعي از مفاهيم استخراج گرديد. اين مشكلات كه مربوط به آينده، زندگي توام با ديابت، مراقبت و درمان، خانواده، جامعه، امور تحصيلي - آموزشي، تغذيه و فعاليت بودند، همانند مانع در برابر كنترل ديابت و زندگي مطلوب عمل مي كردند.
نتيجه گيري: با توجه به ويژه گي سني نوجوانان و ماهيت مزمن بيماري و نگاه جامعه و خانواده به بيماري ديابت، ضروري است با مداخلات مناسب و اصلاح الگوهاي سازگاري در اين نوجوانان از مشكلات اجتماعي - رواني و بروز رفتارهاي پاتولوژيك اين نوجوانان آينده ساز جلوگيري شده و كيفيت زندگي آنها ارتقا يابد.

 نسخه قابل چاپ