مقالات روانشناسی

مقدمه: در اين پژوهش، اثربخشي معني درماني به شيوه گروهي بر افزايش اميد به زندگي بيماران سرطاني بيمارستان شفاي اهواز مورد بررسي قرار گرفت.
روش: اين پژوهش، مطالعه نيمه تجربي پيش آزمون - پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماري شامل افراد زير 45 سال مبتلا به سرطان بودند كه در خرداد 1386 در بيمارستان شفاي شهر اهواز تحت درمان قرار داشتند. روش نمونه گيري سرشماري بود. ابتدا از كليه افراد آزمون اميد به زندگي ميلر گرفته شد؛ سپس تعداد 40 نفر از جامعه فوق كه كمترين نمره را در اين آزمون كسب كرده بودند، انتخاب شدند. از اين تعداد، 20 نفر (دو گروه 10 نفري) براي گروه آزمايش و 20 نفر براي گروه گواه به صورت تصادفي ساده برگزيده شدند. روش معني درماني طي 10 جلسه 45 دقيقه اي، هر هفته يك جلسه اجرا شد. پس از اتمام جلسات پس آزمون روي دو گروه آزمايش و گواه اجرا گرديد. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش كوواريانس و ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد. در اين پژوهش سطح معني داري P<0.05 در نظر گرفته شد.
يافته ها: بر اساس نتايج حاصل از تحليل كوواريانس، بين ميانگين نمره هاي پس آزمون گروه آزمايش و گواه تفاوت معني داري وجود داشت (P<0.001).
نتيجه گيري: معني درماني به شيوه گروهي باعث افزايش اميد به زندگي بيماران سرطاني مي شود.

 نسخه قابل چاپ