مقالات روانشناسی

مقدمه: هدف از اين مطالعه تعيين رابطه بين مناطق جغرافيايي، تيپ شخصيتي، وضعيت اجتماعي - اقتصادي و عوامل دموگرافيک با استرس شغلي بود.
روش: در يک مطالعه توصيفي - مقطعي، 749 نفر از کارکنان با استفاده از نمونه گيري خوشه اي دو مرحله اي انتخاب گرديدند. ابزارهاي اندازه گيري، پرسشنامه استرس شغلي HSE، پرسشنامه تيپ شخصيتي فرامينگهام و پرسشنامه محقق ساخته بودند. داده ها با استفاده از تحليل رگرسيون مورد تحليل قرار گرفت.
يافته ها: نتايج بدست آمده نشان داد، متغيرهاي جنس، وضعيت تاهل و سطح اجتماعي - اقتصادي با استرس شغلي رابطه معنادار نداشتند درحالي که متغيرهاي منطقه جغرافيايي، تيپ شخصيتي، سن و تحصيلات در استرس شغلي موثر بودند. بدين معنا که با افزايش تحصيلات و بهبود وضعيت آب و هوايي، استرس شغلي کمتر بود. همچنين افراد با تيپ شخصيتي «الف» داراي استرس شغلي بيشتري نسبت به افراد با تيپ شخصيتي «ب» بودند. به علاوه تيپ شخصيتي «الف» و منطقه جغرافيايي، بيشترين سهم را در استرس شغلي داشتند.
نتيجه گيري: با توجه به نتايج بدست آمده توصيه مي شود در به کارگيري افراد به وي‍ژگي هاي شخصيتي، عوامل جغرافيايي، تحصيلات و سن توجه شود.

 نسخه قابل چاپ