مقالات روانشناسی

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي مديريت استرس مبتني بر روش شناختي- رفتاري بر اختلالات اضطرابي، افسردگي و ميزان باروري زنان نابارور شهر اهواز بوده است.
روش: اين پژوهش از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون– پس آزمون و پيگيري با گروه کنترل است. جامعه مورد مطالعه شامل 40 نفر از زنان نابارور شهر اهواز طي سال هاي 85-88 بوده است. براي انتخاب نمونه اين پژوهش از روش نمونه گيري داوطلبانه در دسترس با گمارش تصادفي در گروه ها استفاده شد. از ميان افراد مراجعه کننده زناني که بر اساس پرسشنامه افسردگي بک، پرسشنامه اضطراب کتل و مصاحبه باليني مبتلا به اختلال اضطراب و افسردگي بوده و از لحاظ متغيرهاي موردنظر در پژوهش همتاسازي شده بودند؛ انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و کنترل به طور برابر (20 نفر) قرار گرفتند. آزمودني هاي گروه آزمايش به مدت 12 جلسه 2 ساعته تحت درمان مديريت استرس مبتني بر فنون شناختي– رفتاري قرار گرفتند. داده هاي حاصل با استفاده از تحليل کوواريانس و اندازه گيري مکرر تجزيه و تحليل شدند.
يافته ها: نتايج حاصل آشکار ساخت که ميان دو گروه آزمايش و کنترل از لحاظ افسردگي و اضطراب پس از خاتمه جلسات درماني تفاوت معناداري وجود دارد. همچنين ميان دو گروه از لحاظ افسردگي در مرحله پيگيري 12 ماهه تفاوت معني داري وجود داشت. ميزان افسردگي و اضطراب گروه آزمايش نسبت به گروه کنترل در مرحله پس آزمون و پيگيري نسبت به مرحله پيش آزمون کاهش معناداري داشته است. از سوي ديگر، تعداد 9 زن از زنان نابارور بعد از 6 ماه تا يکسال باردار شدند.
نتيجه گيري: آموزش مديريت استرس مبتني بر نظريه شناختي- رفتاري باعث کاهش افسردگي و اضطراب در زنان نابارور پس از خاتمه جلسات درماني و بعد از دوره پيگيري 12 ماهه شد.

 نسخه قابل چاپ