مقالات روانشناسی

مقدمه: هدف از اين پژوهش بررسي الگوي چند بعدي در مورد درد مزمن با استفاده از ارزيابي رابطه يک متغير روانشناختي (خودکارآمدي مربوط به درد) با شدت درد در بيماران مالتيپل اسکلروزيس بود.
روش: در يک مطالعه توصيفي و از نوع همبستگي، 249 بيمار مبتلا به مالتيپل اسکلروزيس با روش نمونه گيري در دسترس از بين بيماران مراجعه کننده به انجمن ام. اس شهر اصفهان، انتخاب شدند و به پرسشنامه چند وجهي درد و پرسشنامه خودکارآمدي مربوط به درد پاسخ دادند. براي تحليل داده ها از روش هاي ضريب همبستگي پيرسون، تحليل رگرسيون و تحليل مانوا استفاده شد.
يافته ها: بين خودکارآمدي مربوط به درد و شدت درد ادراک شده در بيماران مالتيپل اسکلروزيس رابطه منفي معناداري مشاهده شد. تحليل مانوا نيز نشان داد که در نوع پيشرونده ثانويه، بيشترين ميزان شدت درد و کمترين ميزان خودکارآمدي مربوط به درد گزارش شده است.
نتيجه گيري: اين پژوهش شواهد تجربي در حمايت از الگوي زيستي- رواني- اجتماعي فراهم آورده و نشان مي دهد که عوامل روانشناختي نيز در تجربه شدت درد موثرند.

 نسخه قابل چاپ