مقالات روانشناسی

مقدمه: اين مطالعه به منظور بررسي دقت و اعتبار پروتکل آماده شده طراحي شد. هدف آن، مطالعه کيفي پروتکل شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي (MBCT) در مورد بيماران افسرده خودکشي گرا با اجراي گروهي بود.
روش: 5 بيمار داراي اختلال افسردگي با افکار خودکشي اخير، تحت 10 جلسه درمان گروهي بر اساس راهنماي درماني حاضر قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده شامل يک فرم ساختاريافته ارزيابي کيفي محقق ساخته و فرم بدون ساختار محقق ساخته براي ارزيابي بازخوردهاي کلي شرکت کنندگان به جلسات درمان بود.
يافته ها: نتايج تحليل کيفي دال بر کارايي اين رويکرد بر کاهش افسردگي و افکار خودآيند منفي، افزايش علاقه مندي به زندگي و ميل به زنده ماندن، کنار آمدن با مشکلات زندگي و نيز بهبود عملکرد خانوادگي، تحصيلي و شغلي در بيماران افسرده خودکشي گرا و همچنين سودمندي اجراي گروهي آن بود. به علاوه، به نظر مي رسد، اين درمان با ننگ زدايي، منجر به پذيرش افسردگي و دريافت خدمات درماني براي اين بيماري مي شود. افزون بر اين، از ميان عناصر درماني پروتکل حاضر، مراقبه ها، آموزش هاي روان شناختي و اطاعت پذيري از درمان دارويي، کاراترين جنبه هاي درمان توصيف شدند.
نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش، به نظر مي رسد، اجراي گروهي راهنماي درماني تهيه شده توسط محققين حاضر روي بيماران افسرده خودکشي گرا موثر بوده است. بنابراين پروتکل حاضر داراي دقت و اعتبار براي اجرا به شکل گروهي در مورد اين بيماران مي باشد.

 نسخه قابل چاپ