مقالات روانشناسی

اين پژوهش به بررسي ويژگيهاي شخصيتي و راههاي مقابله اي دانشجويان دختر افسرده و همينطور به مقايسه تاثير «مقابله درمانگري» با «تنش زدايي تدريجي» مي پردازد. 45 دختر دانشجوي افسرده دانشگاههاي آزاد اسلامي و پيام نور قم با 40 همتاي غير افسرده (نمره پايينتر از 11 در شکل کوتاه فهرست افسردگي بک) توسط «آزمون 16 عاملي شخصيت کتل» و «پرسشنامه راههاي مقابله اي فولکمن – لازاروس» مورد سنجش قرار گرفته و گروه افسرده به طور تصادفي به سه گروه 15 نفره تقسيم شدند. نتايج نشان داد که افسردگي متاثر از عوامل عمقي شخصيت و سپس عوامل سطحي و راههاي مقابله اي است. «مقابله درمانگري» به عنوان يک فن ابداعي نه تنها مانند «تنش زدايي تدريجي» افسردگي را کاهش داد، بلکه از ميزان اضطراب نيز در حد قابل توجهي کاست، و اثرات خود را از راه تاثير بر نمرات عوامل بسيار بيشتري از شخصيت اعمال کرد. بواسطه تمرکز «مقابله درمانگري» بر تغيير راهبردهاي مقابله اي، اين روش درمانگري توانست دو راهبرد مقابله اي موثر در افسردگي را به گونه اي موفقيت آميز تغيير دهد (کاهش راههاي گريز – اجتناب و مسئوليت پذيري) که در مجموع نشان دهنده کارآمدي «مقابله درمانگري» و ارجحيت نسبي آن بر «تنش زدايي تدريجي» در اين زمينه است. اين پژوهش همچنين مشخص ساخت، که عوامل شخصيتي بالنسبه مشابهي در ساخت اختلالات اضطرابي و افسردگي دخالت دارند.