مقالات روانشناسی

تحقيق حاضر، رابطه بين اهداف پيشرفت تحصيلي و جهت گيريهاي مثبت و منفي دوستان نسبت به درس و تحصيل را در 200 نفر از دانش آموزان دختر و پسر پايه سوم راهنمايي شهر همدان در سال 1377 که به صورت تصادفي انتخاب شده اند، مورد بررسي قرار مي دهد. به منظور سنجش جهت گيريهاي دوستان و جهت گيريهاي هدفي، از پرسشنامه محقق ساخته که با توجه به پرسشنامه الگوهاي انطباقي يادگيري، ساخته مر، ميگلي و اوردان (1993) تنظيم شده بود، استفاده شد. جهت گيريهاي هدفي شامل هدفهاي تکليف مدار، هدفهاي توانايي نسبي، هدفهاي بيروني و هدفهاي اجتناب از تلاش است. براي سنجش پيشرفت تحصيلي، ميانگين نمرات دروس دانش آموزان در نظر گرفته شد. نتايج تحقيق نشان داد که: 1) جهت گيريهاي مثبت دوستان، بهترين متغير پيش بيني کننده اهداف تکليف مدار است. 2) جهت گيريهاي منفي دوستان بهترين متغير پيش بيني کننده اهداف بيروني و اهداف اجتنابي است. 3) دانش آموزان با هدف توانايي نسبي، پيشرفت تحصيلي بالاتري دارند. به طور کلي نتايج تحقيق حاضر، حاکي از اهميت توجه به تاثير دوستان در اتخاذ جهت گيريهاي هدفي دانش آموزان و عملکرد تحصيلي آنان است.

 نسخه قابل چاپ