مقالات روانشناسی

اين مطالعه، پژوهشي از نوع کارآزمايي باليني است که با هدف بررسي تاثير مدل مشاوره مراقبت پيگير بر کيفيت زندگي مددجويان مبتلا به اختلال عروق کرونر در شهر تهران اجرا گرديد. ابزار گردآوري اطلاعات در اين پژوهش پرسشنامه جمعيت شناختي و فرم کوتاه پرسشنامه کيفيت زندگي مي باشد. اين پرسشنامه در دو مرحله قبل و بعد از مداخله در دو گروه مورد استفاده و تجزيه تحليل واقع شد. بر اساس برآورد انجام شده تعداد نمونه هاي مورد مطالعه هفتاد نفر در نظر گرفته شد که با روش تخصيص تصادفي به دو گروه آزمايش و گواه تقسيم شدند. سپس الگوي مشاوره مراقبت مداوم در گروه آزمايش در طول شش ماه به کار گرفته شد و گروه گواه طبق روند جاري مورد بررسي قرار گرفت. عليرغم عدم تفاوت معنادار در خصوص کيفيت زندگي قبل از مداخله در دو گروه، يافته هاي بدست آمده نشان مي دهد که ميانگين امتياز مربوط به ابعاد روان شناختي کيفيت زندگي قبل از مطالعه در نمونه هاي گروه آزمايش 41 و در گروه گواه 39 بوده است که اين ميزان پس از مداخله در نمونه هاي آزمايش به 50.7 افزايش و در گروه گواه به 36 کاهش يافته است. ميانگين ابعاد جسماني کيفيت زندگي قبل از مداخله در نمونه هاي گروه گواه 42 و در گروه آزمايش 43 بوده که اين ميزان پس از به کارگيري الگو در گروه گواه به 39.7 کاهش و در گروه آزمايش به 6.01 افزايش يافته است. همچنين امتياز کيفيت کل زندگي قبل از مداخله در گروه گواه 40.5 و در گروه آزمايش 42 بوده است و پس از مداخله اين امتياز در گروه گواه به 37.9 کاهش و در گروه آزمايش به 55.4 افزايش يافته است. آزمون آماري t مستقل نشان دهنده تفاوت معني دار آماري (P<0.05) در ابعاد مختلف کيفيت زندگي در دو گروه مي باشد که حاکي از تاثير مثبت الگوي مشاوره مراقبت مداوم مي باشد.

 نسخه قابل چاپ