مقالات روانشناسی

اهداف پژوهش حاضر عبارتند از: 1- بررسي ميزان شيوع درد در طول عمر (شيوع عمرانه)، 2- بررسي ميزان شيوع درد طي يک دوره زماني 6 ماهه قبل از شروع مطالعه، 3- بررسي ميزان شيوع درد مزمن مستمر و 4- فراهم آوردن اطلاعات تفصيلي درباره برخي از ابعاد درد مزمن در جمعيت مورد مطالعه دو شهر کوچک قروه و ايلام. براي دستيابي به اين اهداف، 512 نفر (298 مرد و 214 زن) از اهالي اين دو شهر مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج بدست آمده نشان داده است که 72 درصد (370 نفر) از افراد مورد مطالعه دست کم يکبار در طول عمر خود دردي را تجربه کرده اند که يا به دليل درد مذکور به پزشک مراجعه نموده اند و يا براي رهايي از آن دارو مصرف کرده اند. علاوه بر اين، 26 درصد (133 نفر) از افراد مورد مطالعه در طول 6 ماه گذشته دردي را تجربه کرده اند که دست کم يک روز و يا بيشتر طول کشيده است. ميانگين سن اين گروه از افراد 33.02 سال (سال 11.90= انحراف معيار) و ميانگين مدت استمرار درد آنها 21.07 ماه (ماه 36.6= انحراف معيار) گزارش شده است. از مجموع 133 نفر که در طول 6 ماه گذشته درد را تجربه کرده اند، 87 درصد به دليل درد به پزشک مراجعه کرده اند، 14 درصد به دليل درد دست کم يک بار تحت عمل جراحي قرار گرفته اند و 68 درصد از آنها به منظور رهايي از درد و يا تسکين آن دارو مصرف کرده اند. از مجموع 133 نفري که در طول 6 ماه قبل از انجام پژوهشي درد را تجربه کرده بودند، 46 نفر (يا 9 درصد کل نمونه مورد مطالعه) گزارش کردند که درد آنها در طول اين مدت بطور مستمر ادامه داشته است. بنابراين، ميزان شيوع درد مزمن مستمر در جمعيت مورد مطالعه 9 درصد بوده است. مقايسه دو گروه مبتلا به درد (133 نفر) و بدون درد (379 نفر) در 8 شاخص مربوط به سلامت عمومي (درد بدني، سلامت عمومي، سلامت رواني، عملکرد جسماني، ايفاي نقش جسماني، ايفاي نقش هيجاني، عملکرد اجتماعي و سرزندگي) نشان داد که وضعيت افراد داراي درد در کليه شاخص هاي مربوط به سلامت به نحو معني داري پايين تر از وضعيت سلامت افراد گروه بدون درد است. بخشي از يافته هاي پژوهش حاضر، با نتايج پژوهش هاي انجام شده در کشورهاي غربي داراي هماهنگي است.

 نسخه قابل چاپ