مقالات روانشناسی

يکي از اصلي ترين پرسشهاي پژوهشگراني که در زمينه پيامدهاي بازيهاي رايانه اي به مطالعه پرداخته اند، تاثير اين بازيها در قلمرو رفتار اجتماعي است. به سخن ديگر، اين مطلب که ارتباط فرد با دنياي بازيهاي رايانه اي، ارتباطهاي انساني او را متاثر مي سازد، ترديدهاي فراواني را در استفاده از اين بازيها به ميان مي آورد. گر چه بعضي بيان داشته اند که بازيهاي رايانه اي موجب انزواي اجتماعي نمي گردد، ولي تحقيقات ديگر حاکي از آنند که اين بازيها نه تنها سبب انزوا و کناره گيري اجتماعي، کاهش ارتباط اجتماعي و مردم آميزي مي شوند، بلکه ميزان نوع دوستي را کاهش داده و ارزشهاي مبتني بر همکاري و همياري را بي رنگ مي سازند. در اين راستا پژوهش حاضر به بررسي تاثير بازيهاي رايانه اي – ويدئويي بر مهارتهاي اجتماعي نوجوانان پرداخته است. به اين منظور 258 دانش آموز پسر مقطع اول دبيرستان انتخاب شدند که ضمن پاسخ به پرسشنامه محقق ساخته اطلاعات جمعيت شناختي، پرسشنامه مهارتهاي اجتماعي را نيز تکميل کردند. اطلاعات گردآوري شده با استفاده از روش تحليل رگرسيون چند متغيري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته هاي اين پژوهش حاکي از آنند که گر چه تجربه بازي با مهارتهاي اجتماعي رابطه اي معکوس دارد، يعني هر چه بازي بيشتر باشد، مهارتهاي اجتماعي کمتر است؛ اما اين رابطه معنادار نبوده و در عوض وجود رابطه معنادار بر دو محور محل بازي و حضور ديگران در محل بازي متمرکز بوده است. به طوري که انتخاب منزل به عنوان محل بازي و يا ترجيح تنها بودن در محل بازي با مهارتهاي اجتماعي رابطه اي معکوس و معنادار دارد. در مجموع با استناد به يافته هاي پژوهش مي توان نتيجه گرفت که مبادرت به اين بازيها مي تواند تاثير معناداري در الگوي تعاملات بين فردي و در نتيجه مهارتهاي اجتماعي برجاي گذارد.

 نسخه قابل چاپ