مقالات روانشناسی

هدف اين مطالعه تبيين تفاوت "سبک  دلبستگي بزرگسالان و ابعاد دلبستگي به خدا "در  389 نفر از دانشجويان داراي" جهت گيري مذهبي دروني و بيروني" بوده است. جهت برگزيدن افراد مذهبي براي گروه نمونه از مقياس جهت گيري مذهبي اسلامي (بهرامي، 1378) و براي تعيين نوع جهت گيري مذهبي آزمودنيها از مقياس جهت گيريهاي مذهبي دروني و بيروني (فگين ،1963 )استفاده شده است. همچنين آزمودنيها پرسشنامه هايي در خصوص سبک دلبستگي بزرگسالان (هزن و شيور، 1987) و دلبستگي به خدا را (کرک پاتريک و روت، 2002) تکميل کردند. داده هاي دريافتي بر اساس آزمون هاي t مستقل، ضريب همبستگي پيرسن و رگرسيون، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. تحليل نتايج نشان داد "دلبستگي ايمن " در دانشجوياني که داراي جهت گيري مذهبي دروني هستند بيش از دانشجويان داراي جهت گيري مذهبي بيروني است به نحوي که دلبستگي ايمن بطور مستقيم و معنادار قدرت پيش بيني جهت گيري مذهبي دروني را دارا مي باشد. سبک دلبستگي دوسوگرا درجهت گيري مذهبي بيروني بطور معناداري بيش از گروهي است که جهت گيري مذهبي دروني دارند. اما از لحاظ دلبستگي اجتنابگر بين دو گروه مورد مقايسه تفاوت معنا داري مشاهده نشد.
علاوه بر اين، افرادي که جهت گيري مذهبي دروني دارند در مقايسه با افراد داراي جهت گيري مذهبي بيروني در مقياس دلبستگي به خدا اجتناب و اضطراب کمتري (دلبستگي ايمن) را گزارش داده اند؛ بعد "اضطراب دلبستگي به خدا " بطور معکوس و معنادار پيش بيني کننده جهت گيري مذهبي دروني و بعد "اجتناب دلبستگي به خدا" بطور مستقيم و معنادار پيش بيني کننده جهت گيري مذهبي بيروني مي باشد.

 نسخه قابل چاپ