مقالات روانشناسی

مقاله حاضر درد ماموگرافي و نقش راهبردها و ادراك كارآمدي مقابله در درد مذكور را مورد مطالعه قرار داده است. در اين مطالعه، 1199 زن با ميانگين سني 46.12 سال (Sd=8.47) شركت داشتند و بلافاصله پس از پايان ماموگرافي، با استفاده از «پرسشنامه موقعيتي راهبردهاي مقابله اي» فراواني و نيز ميزان كارآمدي راهبردهايي را كه براي مقابله با درد و ناراحتي ماموگرافي به كار بسته بودند، درجه بندي كردند. اين زنان همچنين شدت درد ناشي از ماموگرافي را با استفاده از دو ابزار «مقياس درجه بندي عددي» و «مقياس پيوسته بصري» و ميزان ناراحتي تجربه شده به هنگام ماموگرافي را با استفاده از ابزاري 6 درجه اي به نام «مقياس درجه بندي ناراحتي/ درد»، گزارش كردند. بر اساس يافته هاي اين مطالعه %92 از زنان در مقياس پيوسته بصري و %89 از آن ها در مقياس درجه بندي عددي، ماموگرافي را دردناك گزارش كردند. ميانگين شدت درد با استفاده از مقياس پيوسته بصري 36.85 (Sd=25.66) و با استفاده از مقياس درجه بندي عددي3.78  (Sd=2.66) گزارش شده است. اگر چه ميانگين درد گزارش شده با استفاده از اين دو مقياس در دامنه درد خفيف قرار مي گيرد اما حدود يك سوم زنان مورد مطالعه دردهايي را با شدت متوسط و بين 11 تا %12 از آنها دردهايي را كه در دامنه دردهاي شديد قرار مي گيرد گزارش كرده اند. در مقياس درجه بندي ناراحتي/ درد، %7.8 از زنان شركت كننده ماموگرافي را بسيار ناراحت كننده و %1.6 آن را دردناك و غيرقابل تحمل عنوان كردند. نتايج تحليل همبستگي نشان داد كه بين كارآمدي مقابله و شدت درد ماموگرافي رابطه اي وجود ندارد. اما نتايج رگرسيون چند متغيره كه با هدف بررسي رابطه بين راهبردهاي مقابله اي و شدت درد ماموگرافي انجام شد نشان داد در حالي كه به كارگيري دو راهبرد مقابله اي توجه برگرداني و ناديده انگاشتن  درد با درد خفيف تري به هنگام ماموگرافي همراه است، زناني كه به هنگام ماموگرافي از دو راهبرد مقابله اي «گفتگو با خود» و «فاجعه آفريني» بيشتر استفاده كرده اند درد شديدتري را در ماموگرافي تجربه كرده اند.

 نسخه قابل چاپ