پاسخ به:مقالات روانشناسی
دوشنبه 18 اردیبهشت 1391 10:58 PM
| 4 : مجله روانشناسي زمستان 1384; 9(4 (پياپي 36)):387-398. |
| تاثير شيوه آموزش به خود دستور دادن بر عملكرد حل مساله رياضي و ميزان توجه دانش آموزان دختر تكانشي |
| بختياري اسفندقه فروغ,مولوي حسين,ملك پور مختار |
|
هدف اين پژوهش بررسي تاثير شيوه آموزش به خود دستور دادن (خود آموزي) بر عملكرد حل مساله رياضي و ميزان توجه، عملكرد در آزمون هاي رمز گرداني و كسلر و همتايابي اشكال آشنا (MFFT) دانش آموزان تكانشي شهر جيرفت، بود. آزمودني ها، شامل 24 دانش آموز دختر پايه اول راهنمايي با سبك شناختي تكانشي بودند كه از طريق اجراي آزمون همتا يابي اشكال آشنا و به روش نمونه گيري چند مرحله اي انتخاب و به طور تصادفي به 3 گروه 8 نفري )آزمايش، گواه 1 و گواه 2) منصوب شدند. ابزارهاي جمع آوري اطلاعات عبارت بودند از: آزمون هاي همتايابي اشكال آشنا، خرده آزمون رمزگرداني، آزمون معلم ساخته حل مساله رياضي، آزمون هوشي كتل و پرسشنامه محقق ساخته ويژگي هاي جمعيت شناختي. گروه آزمايشي طي 6 جلسه 2 ساعتي، گام هاي حل مساله رياضي را از طريق شيوه به خود دستور دادن دريافت نمود. گروه گواه 1 تحت آموزش سنتي قرار گرفت. در گروه گواه 2 مداخله اي اعمال نشد. نتايج تحليل واريانس چند متغيري نشانگر تاثير شيوه آموزشي بر عملكرد حل مساله رياضي گروه آزمايشي بود (p=0.001). |
| كليد واژه: شيوه آموزش به خود دستور دادن، حل مساله رياضي، راهبردهاي شناختي- فرا شناختي، ميزان توجه |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
