مقالات روانشناسی

هدف از پژوهش حاضر، گسترش حيطه مطالعات خود نظم دهي از طريق بررسي رابطه خود نظم دهي انگيزش با راهبردهاي يادگيري و پيشرفت تحصيلي دانش آموزان ايراني در درس رياضي بود. آزمودني ها مشتمل بر 171 دانش آموز پايه اول دبيرستان 69) دختر و 102 پسر( با ميانگين سني 14 سال و 7 ماه بودند كه در 8 كلاس از مدارس دولتي شهرستان شيراز به تحصيل اشتغال داشتند. ابزار سنجش در اين تحقيق، «مقياس راهبردهاي خود نظم دهي انگيزشي» و «مقياس راهبردهاي يادگيري رياضي» بود، كه به منظور اجرا بين دانش آموزان ايراني تهيه، انطباق و اعتباريابي شد. تحليل عاملي مقياس راهبردهاي خود نظم دهي انگيزشي نشان داد كه اين مقياس شامل مولفه هاي ارتقا علاقه، صحبت دروني عملكرد، صحبت دروني تسلط، مهار محيط و خود پاداش دهي است و مقياس راهبردهاي يادگيري رياضي به مولفه هاي راهبردهاي نظارتي، راهبردهاي توصيفي- تلخيصي، راهبردهاي تلفيقي- تحليلي و كمك خواهي قابل تفكيك است. ضرائب آلفا كرونباخ براي مولفه هاي فوق از 0.58 تا 0.85 متغير بود. تحليل رگرسيوني نشان از آن داشت كه راهبردهاي يادگيري در درس رياضي به وسيله مكانيسم هاي خود نظم دهي انگيزشي پيش بيني مي گردد و دانش آموزان به منظور بر انگيختن فرآيندهاي شناختي و فراشناختي خود از راهبردهاي ارتقا علاقه، صحبت دروني تسلط و مهار محيط سود مي جويند، در حالي كه توجه به پيامدهاي بيروني عملكرد، بهره گيري از راهبردهاي شناختي را در يادگيري رياضي با مانع مواجه مي سازد. يافته قابل تامل ديگر آن بود كه پيشرفت تحصيلي در درس رياضي علاوه بر راهبردهاي نظارتي، به طور مثبت، تحت تاثير مكانيسم هاي خود نظم دهي انگيزشي بيروني است. اين يافته ها در پرتو نتايج تحقيقات پيشين تفسير شد و تلويحات تربيتي آن مورد بحث قرار گرفت.

 نسخه قابل چاپ