پاسخ به:مقالات روانشناسی
دوشنبه 11 اردیبهشت 1391 8:30 AM
3 : روانشناسي و علوم تربيتي بهار و تابستان 1381; 32(1):75-98. |
فلسفه فن آوري و آموزش فن آوري |
باقري خسرو* |
* دانشگاه تهران |
فن آوري، همچون ساير پديده هاي بشري يا طبيعي، محتاج تأمل فلسفي و انديشيدن در حوزه فلسفه فن آوري است . آموزش فن آوري. از جمله ، در گرو آن است كه چنين تأملي با دقت كافي صورت پذيرد. گونه هاي مختلف فلسفه فن آوري ، نيازمند بحث و بررسي است زيرا برخي از آنها شهرت يافته اند و در عمل ، ذهن ما را در قالب خرد شكل مي دهند. در اين مقاله ، دو گونه از فلسفه هاي فن آوري مورد بررسي قرار گرفته و از گونه سومي حمايت شده است . در گونه نخست ، فن آوري چون امري طبيعي . خنثي در نظر گرفته ميشود كه به لحاظ ارزشي خنثي است و تأثير يك جانبه بر فرهنگ دارد. در گونه دوم ، فن آوري چون امري فرهنگي - تك ارزشي لحاظ ميشود كه ارزش غالب بر آن ناشي از عقلانيت ابزاري و گرايش به تصرف و تسلط است . درگونة سوم ، فن آوري چون امري طبيعي - فرهنگي - چند ارزشي در نظر گرفته ميشود. فن آروي در يك لايه ، از طبيعت ذهن و ضمير آدمي نشأت مييابد اما با قرار داشتن در چارچوب فرهنگ شكل ارزشي نيز مييابد. و در اين خصيصه ، برخلاف رويكرد دوم ، نظر بر چند ارزشي بودن آن است . با قبول رويكرد سوم ، اقتضاهاي آن در آموزش فن آوري مورد بحث قرار گرفته است . بر اين اساس ، آموزش فن آوري را نبايد به مهارت آموزي محدود كرد. زيرا هم مستلزم دسترسي به دانشهاي مرتبط با فن آوري و هم متلزم ايجاد گرايش هاي اجتماعي، اخلاقي، و جهان شناختي است . |
كليد واژه: |
![]() |
نسخه قابل چاپ |