پاسخ به:مقالات روانشناسی
یک شنبه 10 اردیبهشت 1391 11:03 PM
3 : روانشناسي و علوم تربيتي پاييز و زمستان 1383; 34(2):41-63. |
ابعاد رابطه ميان جهت گيري مذهبي و سلامت رواني و ارزيابي مقياس جهت گيري مذهبي |
بهرامي احسان هادي,تاشك آناهيتا |
به منظور بررسي ابعاد مختلف رابطة ميان جهت گيري مذهبي و سلامت رواني، اختلالات رواني، عزت نفس، اضطراب و نيز ارزيابي توانايي تميز و تشخيص آزمون جهت گيري مذهبي سلسله اي از پژوهش ها در يك برنامه دو ساله به تدريج اجرا و نتايج آن جمع بندي شد. براي اين تحقيق مجموعاً 316 نفر در 7 گروه آزمودني زن و مرد و با تحصيلات دانشگاهي و غير دانشگاهي مورد مطالعه قرار گرفتند. به منظور بررسي ابعاد پيش گفته، از آزمون ها و مقياس هاي سلامت عمومي (گلدبرگ، 1972)، اضطراب حالت - صفت (اشپيل برگر، 1983). عزت نفس (كوپر اسميت، 1967)،SCL-90-R ( دراگوتيس، 1972)، مقابله مذهبي (پارگامنت، 1990) و جهت گيري مذهبي (بهرامي احسان، 1381) استفاده شده است. يافته ها نشان مي دهد كه جهت گيري مذهبي با افزايش سلامت رواني و كاهش اختلالات رواني رابطه داشته و قادر است تا بصورت مثبت سبك مقابله مذهبي مثبت را پيش بيني كند. همچنين رابطه عزت نفس و جهت گيري مذهبي مثبت است. نتايج نشان داد علاوه بر همگرايي بين دو مقياس جهت گيري مذهبي و مقابله مذهبي، مقياس جهت گيري مذهبي قادر است تا گروه هاي موجود با تفاوت در جهت گيري مذهبي را از يكديگر تفكيك و متمايز سازد. موضوعي كه به عنوان شاهدي براي روايي تمايزي اين آزمون مي توان به آن استناد كرد. |
كليد واژه: جهت گيري مذهبي. سلامت رواني. عزت نفس. اضطراب. مقابله مذهبي |
نسخه قابل چاپ |