مقالات روانشناسی

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه سبک هاي دلبستگي (ايمن، اجتنابي، دوسوگرا) و ابعاد شخصيت (نوروزگرايي، برونگرايي، تجربه پذيري، همسازي، وظيفه شناسي) بود. دويست و سي و سه دانشجوي دانشگاه تهران (102 پسر، 131 دختر) با پرکردن مقياس دلبستگي بزرگسال (AAI) و مقياس شخصيت پنج عاملي (NEO-FFI) در اين پژوهش شرکت کردند. نتايج پژوهش حاضر به عنوان پژوهشي توصيفي نشان داد که: بين سبک دلبستگي ايمن با برونگرايي و هم سازي همبستگي مثبت معني دار وجود دارد، بين سبک هاي دلبستگي ناايمن (اجتنابي و دوسوگرا) و نوروز گرايي همبستگي مثبت معني دار وجود دارد، بين سبک هاي دلبستگي ناايمن (اجتنابي و دوسوگرا) و برون گرايي همبستگي منفي معني دار وجود دارد، بين سبک دلبستگي دوسوگرا و وظيفه شناسي همبستگي منفي معني دار وجود دارد، بين سبک دلبستگي دوسوگرا و وظيفه شناسي همبستگي منفي معني دار وجود دارد، بين سبک دلبستگي اجتنابي و هم سازي منفي معني دار وجود دارد. براساس يافته هاي پژوهش مي توان نتيجه گرفت که مدل هاي درونکاري ايمن و ناايمن از خود و ديگران، که در چارچوب روابط دلبستگي نوزاد- مادر تشکيل مي شوند، شکل گيري صفات شخصيت را تحت تاثير قرار مي دهند.

 نسخه قابل چاپ