مقالات روانشناسی

در اين مقاله به آموزه هاي حافظ همچون يك مكتب تربيتي نگاه شده و مباني فلسفي، ديني، تربيتي و علمي آن مورد بررسي قرار گرفته است. در مقاله با استناد به اشعار حافظ تاكيد شده است كه حافظ پرورش را مقدم بر آموزش مي داند و به جاي مدرسه و قيل و قال درس، در پي انسان سازي است. حافظ از نظر معرفت شناسي نگرش شهودي دارد و از نظر هستي شناسي معتقد به تقدير الهي است. او از نظر انسان شناسي انسان را موجودي تكامل جو، مسوول و مسلط بر نفس مي داند و از نظر ارزش شناسي معتقد است انسان بايد با طبيعت و آفريده هاي خداوند هماهنگ باشد و انسان بيگانه با مخلوقات خداوند نمي تواند راز خلقت را درك كند. مقاله مباني ديني مكتب تربيتي حافظ را نيز كاويده و معتقد است حافظ به جاي تاكيد بر‌ آداب ديني بر تجزيه ديني تاكيد دارد و رابطه عاشقانه را بستر تجربه ديني مي داند. در مقاله همچنين مباني علمي آموزه هاي حفظ درباره نقش دين در سلامتي و تعادل رواني و معنابخشي به حيات فرد مورد بحث قرار گرفته است. در مقاله تاكيد شده است كه جهان بيني حافظ برگرفته از قرآن، حديث و محصول ممارست او با قرآن و رياضت و عرض نيازمندي وي در درگاه ذات احديت است. كلام حافظ استعاره اي از كلام الهي و پيامبران و ائمه اطهار و بزرگان دين است.

 نسخه قابل چاپ