مقالات روانشناسی

مقدمه: هدف اصلي اين مطالعه، ارايه و ارزيابي يک مدل مفهومي از رابطه ميان مقاومت فردي در برابر تعهد به تغييرات برنامه ريزي شده سازماني بوده است.
روش: مدل مفهومي ارايه شده در اين پژوهش متشکل از دو بخش مقاومت فردي با چهار بعد و 13 شاخص و تعهد به تغييرات سازماني با سه بعد مي باشد که در يک سازمان نظامي مورد آزمون قرار گرفته است. همچنين جامعه آماري اين تحقيق متشکل از تمام مديران و کارکنان سازمان مورد مطالعه و مشتمل بر 850 نفر بوده است که بر اين اساس، حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران و با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده، 265 نفر تعيين گرديد و در ادامه، بررسي يک فرضيه اصلي و سه فرضيه فرعي در سطح اطمينان 99 درصد مورد آزمون قرار گرفت.
نتايج: مطابق نتايج به دست آمده در اين پژوهش، مقاومت فردي در برابر تغييرات برنامه ريزي شده سازماني، رابطه معني داري با تعهد در برابر تغييرات سازماني ندارد. همچنين همبستگي بين سطح تحصيلات و تعهد نسبت به تغيير، معكوس و همبستگي بين سابقه كار و مقاومت فردي مستقيم بوده است. فقدان پاسخ هاي خلاقانه نيز به عنوان مهمترين عامل مقاومت کارکنان و مديران در برابر تعهد به تغيير شناخته شد.
بحث: تنها متغير جمعيت شناختي تاثيرگذار بر مقاومت فردي، سابقه کار بوده است. از اين رو در فرايند تغيير سازماني، توجه بيشتر به کارکنان با سابقه کاري بالاتر مي تواند به کنترل و هدايت مقاومت آنها منجر شود. همچنين متغيرهاي جمعيت شناختي تاثيرگذار بر تعهد نسبت به تغيير، نوع استخدام و سطح تحصيلات بوده است.