مقالات روانشناسی

پژوهش حاضر با هدف اعتباريابي، رواسازي و تعيين ساختار عاملي مقياس راهبردهاي مقابله‌اي (فرايدنبرگ و لويس، 1993 الف) در نوجوانان ايراني در نمونه ‌اي به حجم 799 نفر از دانش‌ آموزان دبيرستاني (345 پسر و 454 دختر) كه با روش نمونه ‌گيري چند مرحله ‌اي انتخاب شدند، اجرا شد. ابزار پژوهش را دو پرسشنامه مقياس راهبردهاي مقابله ‌اي نوجوانان (ACS) و فرم فارسي پرسشنامه سبک هاي دفاعي (اندروز، سينگ و بوند، 1993؛ بشارت، 1383) تشكيل داد. تحليل سوال هاي مقياس بر پايه محـاسبه درجه‌ دشواري‌، قدرت تشخيص (ضريب‌ دو رشتـه ‌اي‌ نقطه ‌اي‌) و ضريب آلفاي كرونباخ نشان داد 12 سوال كه با كل مقياس همبستگي ضعيف و منفي داشتند، با مفهوم انزواي مايوسانه تشكيل يك زير ‌‌مقياس مستقل با ضريب آلفاي 0.63 را مي ‌دهد. اين ضريب، براي كل مقياس برابر با 0.88 و ضريب بازآزمايي با فاصله (دو هفته) برابر با 0.71 بود. نتايج تحليل‌ مولفه‌ هاي‌ اصلي‌ (PC) با استفاده‌ از چرخش‌ پروماکس نشان داد كه پرسشنامه (با حذف 5 سوال بدون بار عاملي) از 9 عامل كمك‌ طلبي، پيوندجويي، نگراني ‌پذيري، تلاش و پيشاپيش‌ ‌نگري، مثبت‌ نگري، انكار، پرخاشگري فعل‌ پذير، مذهب‌ گرايي و فعاليت‌ بدني تشكيل شده است. شاخص هاي برازش تحليل عاملي تاييدي بر پايه نرم‌افزار LISREL، وجود عوامل نه‌ گانه را تاييد كرد. نتايج مقايسه مدل تحليل عاملي مرتبه دوم و مدل تک‌ عاملي براي بررسي ساختار عاملي مشخص کرد که مدل نخست با دو عامل مرتبه يكم يعني سبک هاي سازش يافته (با پنج عامل) و سازش ‌نايافته (با چهار عامل) برازش بيشتري نسبت به مدل تك عاملي دارد. همبستگي مثبت و معنادار بين عوامل نه‌ گانه با پرسشنامه سبك هاي دفاعي، روايي همگراي مقياس راهبردهاي مقابله ‌اي را تاييد كرد.

 نسخه قابل چاپ