پاسخ به:مقالات روانشناسی
یک شنبه 10 اردیبهشت 1391 9:54 PM
| 1 : روانشناسي تحولي (روانشناسان ايراني) زمستان 1386; 4(14):115-123. |
| اختلال اضطراب اجتماعي و نمايش درمانگري |
| دادستان پريرخ,صالح صدق پور بهرام,اناري آسيه* |
|
اثـربخشي نمايـش درمانگري بـر کاهش نشانـه هاي اختلال اضـطراب اجتماعي- شامل اضطراب کارآمدي، اجتناب کارآمدي، اضطراب اجتماعي و اجتناب اجتماعي ـ در اين پژوهش بررسي شـد. 220 کودک (10-11 ساله) دو مدرسه ابتدايي تهران، مقياس اضطراب اجتماعي لايبويتز براي کودکان و نوجوانان LSAS-CA)؛ ماسياـ وارنر، کلاين و لايبويتز، 2003) را تکميل کردند. سپس 32 نفر از کودکاني که بيشترين نمره ها را در مقيـاس LSAS-CA به دست آورده بودند به عنـوان نمونه انتخاب شدند و به طـور تصادفي در گروه آزمايشي (16 نفر) و گروه کنترل (16 نفر) قرار گـرفتند. گروه آزمايشي به مـدت 6 هفته، هفته اي دو بار در جلسه هـاي دو ساعـته روان نمايشگري شرکت کردند. گروه کنترل مداخله اي دريافت نکرد. يافته ها کاهش معنادار نشانه هاي مرضي در کودکان گروه آزمايشي در مقايسه با گروه کنترل را نشان دادنـد و يک پيگيـري سه ماهـه نيز پايداري نتايج را تاييد کـرد. استلزامهاي باليني براي پيشگيري و درمان اختلال اضطراب اجتماعي در کودکان مورد بحث قرار گرفت. |
| كليد واژه: اختلال اضطراب اجتماعي، نمايش درمانگري، کودکان |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
