مقالات روانشناسی

 30 دانش آموز نارساخوان از پايه هاي اول تا سوم مدارس ابتدايي شهر تبريز با استفاده از فهرست نارساخواني (ميکاييلي، 1384)، شناسايي شدند. گروه نمونه پس از اجراي آزمون هوش وكسلر کودکان (وكسلر، 1974) و آزمون تشخيصي خواندن (بهاري قره گوز، 1385)، به صورت تصادفي به دو گروه آزمايشي و گواه تقسيم شد. گروه آزمايشي در مدت سه ماه، 13 جلسه 45 دقيقه اي به طور انفرادي با استفاده از وسيله سينا: وسيله کمکي براي آموزش خواندن (سيف نراقي و نادري، 1382) و گروه کنترل به شيوه مرسوم آموزش ديدند. خطاهاي خواندن دو گروه در پيش آزمون و پس آزمون با استفاده از روش تحليل کوواريانس مقايسه شد. نتايج نشان دادند که با ثابت نگه داشتن متغير هوش، به كارگيري وسيله آموزشي سينا 48 درصد از خطاهاي خواندن را کاهش مي دهد. بنابراين معلمها مي توانند به وسيله آموزشي سينا در بهبود مهارتهاي خواندن دانش آموزان نارساخوان، اعتماد کنند.