پاسخ به:مقالات روانشناسی
یک شنبه 10 اردیبهشت 1391 9:37 PM
| 3 : روانشناسي تحولي (روانشناسان ايراني) بهار 1388; 5(19):209-220. |
| تاثير آموزش خودآموزي كلامي بر كاهش نشانه هاي برانگيختگي در كودكان داراي اختلال نارسايي توجه/ فزون كنشي |
| قصابي صمد,پورمحمدرضاي تجريشي معصومه*,ميرزماني بافقي سيدمحمود |
| * دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي |
|
به منظـور بررسي تاثير آموزش خودآموزي كلامي بر كاهش نشانه هـاي بـرانگيختگي دانش آمـوزان داراي اختلال نارسايي توجه/ فزون كنشي (ADHD)، 30 پسـر كلاس سوم و چهارم ابتدايي مبتلا به ADHD، بر مبناي فهرست نشانه مرضي كودك (گدو و اسپرافكين، 1999) و مصاحبه بـاليني منطبق بر ملاكهـاي تشخـيصي ADHD در DSM-IV-TR (2000) انتخاب و بر مبناي سن، پايه تحصيلي و هوش (آزمون هوش ريون) همتا شدند و به طور تصادفي در دو گروه آزمايشي و گواه قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). گروه آزمايشي در 8 جلسه يكساعته برنامه آموزشي خودآموزي کلامي را دريافت كردند. نتايج تحليل كوواريانس نشان دادند که بين به كارگيري خودآموزي كلامي و كاهش نشانه هاي برانگيختگي رابطه معناداري (P<0.01) وجود دارد. در مجموع، مداخله آموزشي خودآموزي کلامي موجب كاهش نشانه هاي برانگيختگي در دانش آموزان مبتلا به ADHD شد. |
| كليد واژه: اختـلال نارسايي توجه/ فـزون كنشي، برانگيختگي، خودآموزي كلامي، دانش آموز |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
