مقالات روانشناسی

اين پژوهش رابطه بين سلامت رواني (نشانه هاي بدني، اضطراب و بيخوابي، افسردگي و نارساکنش وري اجتماعي)، سبکهاي مقابله با تنيدگي (مسئله محور، اجتنابي و هيجان محور) و بازخوردهاي مذهبي (اعتقاد به اصول دين، دوستي و بندگي خدا و عمل به مناسک مذهبي) و رضايت از زندگي را بررسي کرد. با يک انتخاب تصادفي120 نفر (55 مرد با ميانگين سني 30 سال و 65 زن با ميانگين سني 27 سال) از مردم شهر اصفهان به پرسشنامه هاي سلامت عمومي (گلدبرگ و هيلير، 1979)، مقابله با موقعيتهاي تنيدگي زا (پارکر و اندلر، 1990)، بازخوردهاي مذهبي (کشاورز، مهرابي و سلطاني زاده، 1387) و مقياس رضايت از زندگي (دينر، امونس، لارسن و گريفين، 1985) پاسخ دادند. نتايج نشان دادند كه رضايت از زندگي الف) همبستگي منفي معنادار با نشانه هاي بدني، اضطراب و بيخوابي و سبک مقابله هيجان محور و ب) همبستگي مثبت معنادار با باور به اصول دين، انجام مناسک مذهبي، دوستي و بنـدگي خدا و سبک مقابله مسئله محور داشت. تحليل رگرسيون گام به گام نشان داد كه 45 درصد از واريانس رضايت از زنـدگي را نشانه هاي افسردگي (25 درصد)، دوستي و بندگي خدا (8 درصد)، سبك مقابله هيجان محور (7 درصد)، مقابله اجتنابي (3 درصد) و نارساکنش وري اجتماعي (2 درصد) تبيين مي كنند. نقش سلامت رواني، سبکهاي مقابله و بازخوردهاي مذهبي در رضايت از زندگي بحث شد.

 نسخه قابل چاپ