مقالات روانشناسی

با هدف اعتباريابي و رواسازي مقياس کيفيت زندگي افـراد ديابتي (بوير و ايرپ، 1997)، از بيماران 20 تا 60 ساله انجمن ديابت ايران، 263 زن و 197 مرد، به پـرسشنامه مقياس کيفيت زندگي افراد ديابتي، (D-39، بويرويرپ، 1977) و زيرمقياس بهزيستي روان شناختي از پرسشنامه سلامت رواني (بشارت، 1388) پاسخ دادند. ضرايب همساني دروني و بازآزمايي با فاصله 4 هفته به ترتيب برابر با 0.89 و 0.75 بودند. نتايج تحليل مولفه هاي اصلي با استفاده از روش چـرخش پروماکس و تحليل عاملي تاييدي نشان دادند که پرسشنامه با 6 عامل مهار ديابت، انرژي و تحرک، فشار اجتماعي، اضطراب و نگراني، عـوارض ديابت و بيماريهاي ديگر و کنش وري جنسي تقريباً 64 درصد واريانس را تبيين مي کند. همبستگي منفي معنادار بين نمره کل کيفيت زندگي و زيرعامل هاي استخراج شده کيفيت زندگي با زيرمقياس بهزيستي روان شناختي، روايي همگراي مقياس را تاييد کرد. تفاوت بين عاملهاي مقياس اصلي با نسخه فارسي بر مبناي گستره سني بيماران مورد بحث قرار گرفت.

 نسخه قابل چاپ