مقالات روانشناسی

به منظور تعيين ميزان شيوع ناتواني هاي خاص خواندن و نوشتن در دانش آموزان مقطع ابتدايي، 3282 نفر از دانش آموزان پايه هاي سوم، چهارم و پنجم مناطق هفت گانه آموزشي استان قم بر اساس روش نمونه برداري طبقه اي انتخاب شدند. در وهله اول، معلمان فهرست نشانه هاي ناتواني هاي يادگيري (فوست و لو، 1995) را براي هر دانش آموز تکميل کردند. سپس، کساني که بيش از سه نشانه ناتواني خاص يادگيري را داشتند به آزمون هاي خواندن و نوشتن محقق ساخته پاسخ دادند. ماتريس هاي پيشرونده ريون (ريون، 1956) در مورد دانش آموزاني که نمره پايين تر از نمره ملاک گرفتند، اجرا شد. در نهايت، 3130 دانش آموز که نمره هاي آنها در آزمون هاي خواندن و نوشتن پايين تر از نمره ملاک بود و فاقد نقايص هوشي، بينايي، شنوايي و حرکتي بودند، نمونه پژوهش را تشکيل دادند. يافته ها نشان دادند که (?) ميزان شيوع ناتواني خاص خواندن در استان قم، 1.55 درصد و ناتواني خاص نوشتن، 1.34 درصد است، (?) بين دختران و پسران تفاوت معنادار وجود ندارد، (?) سه پايه تحصيلي از نظر ميزان شيوع ناتواني خاص خواندن تفاوت معنادار دارند و (?) بين مناطق هفت گانه استان قم در ميزان شيوع ناتواني خاص خواندن و نوشتن تفاوت معنادار وجود دارد. با توجه به يافته هاي پژوهش حاضر که نمايانگر تعداد قابل توجه دانش آموزان مبتلا به ناتواني هاي خاص است، نياز به اقدام پيشگيرانه و درماني در اين زمينه آشکار مي شود.