مقالات روانشناسی

هدف: پژوهش حاضر تعيين رابطه رضايت جنسي با سلامت عمومي و رضايت زناشويي زوجين بود.
روش: پژوهش از نوع همبستگي چند متغيري بود که 50 زوج به روش نمونه گيري در دسترس از ميان تمام زوجين ساکن شهرستان يزد در سال 1387 انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه رضايت زناشويي انريچ (اولسون، 1989) و پرسشنامه 28 سوالي سلامت عمومي گلدبرگ و هيلر (سال1979) بود. داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون، آزمون t مستقل، تحليل واريانس يک راهه و آزمون تعقيبي شفه تحليل شد.
يافته ها: نشان دادند همبستگي بين رضايت جنسي و رضايت زناشويي مثبت است، اما اين دو متغير با سلامت عمومي رابطه ندارند. همچنين تفاوت زنان و مردان (زن و شوهرها) از لحاظ اين متغيرها معنادار نبود. رابطه ميزان تحصيلات با رضايت جنسي معنادار بود، ولي با رضايت زناشويي و سلامت عمومي معنادار نبود. رابطه مدت زمان ازدواج با رضايت زناشويي و سلامت عمومي زوجين معنادار نبود، اما با رضايت جنسي رابطه معنادار و معکوس داشت، به طوري که افراد با مدت زمان ازدواج کمتر، رضايت جنسي بالاتري را گزارش کردند.
نتيجه گيري: چون همبستگي بين مدت زمان ازدواج و رضايت از روابط جنسي منفي است، ممكن است بالارفتن سن آزمودني ها باعث کاهش توانايي و ميل آن ها به روابط جنسي شود. علاوه بر آن از بين رفتن تازگي طرفين براي يکديگر نيز مي تواند يک عامل مهم و تاثيرگذار در اين زمينه باشد.

 نسخه قابل چاپ