مقالات روانشناسی

هدف: هدف پژوهش تعيين نقش کيفيت دلبستگي به پدر در پيش بيني مشکلات رفتاري و هيجاني نوجوانان بود.
روش: روش پژوهش همبستگي و جامعه آماري کليه دانش آموزان دختر و پسر مقاطع سوم راهنمايي و اول دبيرستان شهر تهران به تعداد 123718 نفر بود. به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي از 5 منطقه آموزشي در سطح تهران 320 نوجوان دختر و پسر (170 دختر و 150 پسر) انتخاب شدند و پرسشنامه هاي خودگزارش دهي نوجوان آخنباخ و رسکولا (2001) و سياهه دلبستگي به والدين و همسالان آرمسدن و گرينبرگ (1987) را تکميل کردند.
يافته ها: يافته ها نشان داد دلبستگي به پدر و همه مولفه هاي آن در دختران بيش از پسران با نشانگان بروني سازي و دروني سازي رابطه دارد. در دختران مهم ترين عامل پيش بيني کننده منفي نشانگان دروني سازي شده، دلبستگي به پدر و بيگانگي از پدر مهم ترين عامل پيش بيني کننده مثبت نشانگان بروني سازي شده بود. در پسران بيگانگي از پدر هم در پيش بيني نشانگان بروني سازي شده و هم نشانگان دروني سازي شده بيشترين سهم را داشت.
نتيجه گيري: با توجه به اين که دلبستگي به پدر نقش معناداري در پيش بيني مشکلات روان شناختي نوجوانان پسر و دختر دارد و ماهيت اين رابطه در دو جنس متفاوت است، لازم است برنامه هايي آموزش پدران در اين زمينه طرح ريزي شود.

 نسخه قابل چاپ