مقالات روانشناسی

اين تحقيق به منظور تعيين رابطه بين داشتن معنا در زندگي و رضامندي از زندگي زناشويي در بين مراجعان به مراکز مشاوره در مقايسه با جمعيت عادي در شهر تهران انجام شده است. در اين پژوهش 90 زوج شامل 45 زوج داراي رضامندي از زندگي زناشويي که به مراکز مشاوره مراجعه نکرده اند و 45 زوج با رضامندي زناشويي پايين از ميان مراجعان به مراکز مشاوره به صورت تصادفي انتخاب گردد.
اين تحقيق با استفاده از روشهاي تحقيق توصيفي و پس رويدادي اجرا گرديد. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش عبارتند از: پرسشنامه زناشويي (ENRICH) و پرسشنامه هاي ذکر شده به ترتيب برابر با 0.95 و 0.91 محاسبه گرديد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از آزمون هاي آماري معناداري ضريب همبستگي، رگرسيون و t استودنت براي مقايسه ميانگين دو گروه مستقل با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته هاي تحقيق حاکي از وجود رابطه معناداري بين معنا در زندگي و رضامندي از زندگي زناشويي به ميزان r=0.78 مي باشد. همچنين ميزان معنا در زندگي زوجيني که از زندگي زناشويي خود راضي بودند و به مراکز مراجعه نکرده بودند بيشتر از ميزان معنا در زندگي زوجين مراجعه کننده به مراکز مشاوره که از زندگي زناشويي خود راضي نبودند مي باشد. يافته هاي ديگر پژوهش رابطه معناداري بين معنا در زندگي و سن، مدت زمان ازدواج، جنس، سطح تحصيلات، تعداد فرزند، درآمد را نشان نداد.

 نسخه قابل چاپ