مقالات روانشناسی

پاسخ به:مقالات روانشناسی
یک شنبه 10 اردیبهشت 1391  5:22 PM

5 : روان شناسي باليني زمستان 1388; 1(4):43-57.

خودمديريتي ديابت: همبسته هاي اجتماعي، جمعيت شناختي و بيماري

رحيميان بوگر اسحاق*,بشارت محمدعلي,مهاجري تهراني محمدرضا,طالع پسند سياوش

* گروه روان‌ شناسي، دانشگاه سمنان، سمنان، ايران

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسي تفاوت خودمديريتي ديابت بر حسب جنسيت، وضعيت تاهل، سطح تحصيلات، وضعيت اشتغال، ميزان درآمد، وضعيت بيمه، شبکه زندگي بيمار، مدت ديابت، نوع درمان، شدت بيماري، مصرف سيگار و سن بود. روش: در اين پژوهش طرح زمينه يابي مقطعي به کار رفت و روش اجرا فردي بود. تعداد 500 نفر (245 مرد و 255 زن) بيمار سرپايي مبتلا به ديابت نوع II در درمانگاههاي بيمارستان شريعتي تهران به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. 259 نفر از آنان درمان دارويي و 241 نفر انسولين دريافت مي کردند. داده ها با استفاده از مقياس خود مراقبتي ديابت و پرسشنامه اطلاعات جمعيت شناختي جمع آوري و به کمک آزمونt ، تحليل واريانس و متعاقب آن آزمون تعقيبي شفه تحليل شدند. يافته ها: خود مديريتي برحسب جنسيت، رفتار سيگار کشيدن، نوع درمان، وضعيت تاهل، وضعيت تحصيلات، وضعيت اشتغال، وضعيت بيمه، وضعيت شبکه زندگي، وضعيت درآمد و نيز بر حسب شدت بيماري به طور معناداري متفاوت بود. در مقايسه هاي زوجي چندگانه نيز اغلب تفاوت ها معنادار بود. نتيجه گيري: رفتارهاي خودمديريتي ديابت بر حسب عوامل اجتماعي، عوامل جمعيت شناختي و ويژگي بيماري متفاوت است. اين نتيجه براي متخصصان باليني و درمانگاه هاي ديابت اهميت کاربردي دارد. مبتني بر اين پژوهش و انجام پژوهش نيازسنجي ضروري است برنامه هاي تقويت رفتارهاي خودمراقبتي و نيز برنامه هاي بهبود زير ساخت هاي رفتار خودمديريتي (بهبود وضع بيمه، اشتغال، درآمد،...) نه تنها به منظور کاهش آسيب هاي همراه ديابت، بلکه مهم تر به منظور ارتقا سلامت کلي جامعه در اولويت قرار بگيرند.

كليد واژه: خودمديريتي ديابت، عوامل اجتماعي، عوامل جمعيت شناختي، خصوصيات بيماري

نسخه قابل چاپ