مقالات روانشناسی

اين پژوهش به بررسي تاثير آموزش هوش هيجاني بر اضطراب اجتماعي، سازگاري اجتماعي و هوش هيجاني پرداخته است. جامعه آماري شامل دانشجويان دوره کارشناسي دانشگاه شهيد چمران بود که در سال تحصيلي 87-86 مشغول به تحصيل بودند. از ميان اين دانشجويان 120 نفر به طور تصادفي چند مرحله اي انتخاب و در چهار گروه 30 نفري (آزمايشي دختر و پسر و گواه دختر و پسر) گمارده شدند. ابزارهاي مورد استفاده عبارتند از: پرسش نامه خود - گزارشي هوش هيجاني براکت و همکاران، اضطراب اجتماعي ماتيک و کلارک و سازگاري اجتماعي مظاهري. طرح پژوهش از نوع آزمايش ميداني، با پيش آزمون - پس آزمون و پي گيري با گروه گواه است. گروه آزمايش در 8 جلسه 90 دقيقه اي تحت آموزش هوش هيجاني قرار گرفتند. پس از اعمال مداخله آزمايشي، بار ديگر ميزان اضطراب اجتماعي، سازگاري اجتماعي و هوش هيجاني گروه هاي آزمايش و گواه سنجيده شد. پس از 8 هفته از آزمودني ها پي گيري به عمل آمد. نتايج تحليل واريانس هاي چندمتغيري بيانگر تفاوت معني دار بين اضطراب اجتماعي، سازگاري اجتماعي و هوش هيجاني گروه ها است. در ضمن، بين دو جنس از لحاظ تاثير آموزش هوش هيجاني بر متغيرهاي وابسته تفاوت معني داري مشاهده نشد. اثر درمان بعد از هشت هفته هم چنان ادامه داشت.

 نسخه قابل چاپ