مقالات روانشناسی

هدف از اين تحقيق بررسي تاثير چارچوب گذاري دروني و بيروني هدف و سبک ارتباطي کنترل کننده دروني، کنترل کننده بيروني و حمايت کننده خود پيروي بر پيشرفت تحصيلي دانش آموزان پسر پايه پنجم ابتدايي آموزش و پرورش ناحيه 2 شهر قزوين بود. براي اين منظور از يک طرح عاملي 2 × 3 استفاده شد. آزمودني ها 147 نفر بودند که با روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي انتخاب و در شش گروه آزمايشي و يک گروه گواه به صورت تصادفي جايگزين شدند. ابتدا يادگيري مطالب کتبي بر حسب دست يابي به يک هدف دروني (سلامت) در برابر يک هدف بيروني (ظاهر جسمي) چارچوب گذاري شد، و سپس به يک شيوه حمايت کننده خود پيروي يا کنترل کننده دروني يا کنترل کننده بيروني ارايه شدند. در ارتباط با عملکرد تحصيلي، هم يادگيري مفهومي و هم يادگيري طوطي وار مورد سنجش قرار گرفت. نتيجه هاي به دست آمده از تحليل واريانس چند متغيري داده ها نشان داد که چارچوب گذاري دروني هدف در مقايسه با چارچوب گذاري بيروني هدف، پردازش مفهومي مطالب يادگيري را افزايش مي دهد. علاوه بر اين، دانش آموزاني که براي تعقيب اين محتواهاي هدف، يک سبک ارتباطي حمايت کننده خود پيروي را تجربه کردند در مقايسه با دانش آموزاني که تحت فشار دروني يا بيروني قرار گرفتند، يادگيري مفهومي بيشتري نشان دادند. با اين وجود، چنين نتيجه هايي براي يادگيري طوطي وار ديده نشد. به نظر مي رسد که بافت هاي کنترل کننده دروني، کنترل کننده بيروني و محتواي هدف بيروني به طور برابر با بافت هاي حمايت کننده خود پيروي و هدف دروني در پيشبرد يادسپاري تحت الفظي مطالب يادگيري موثر باشند.

 نسخه قابل چاپ