مقالات روانشناسی

عشق يك فرآيند روان شناختي است كه در دهه هاي اخير مورد توجه روان شناسان واقع شده است، زيرا يكي از موضوعات مورد توجه در ازدواج است . كپهارت (1965) و اسپرچر (2002) در پژوهش خود دريافتند كه عشق يكي از مولفه هاي لازم براي ازدواج است . استرنبرگ (1986) از كساني است كه راجع به عشق نظريه پردازي كرده است. وي بر اساس يك پژوهش دريافت عشق يك حالت روان شناختي است كه داراي سه بعد صميميت ، شوريدگي و تصميم ـ تعهد است . زندگي زناشويي يك پديده در حال تحول است و در هر مرحله شرايط خاص دارد. پژوهشگران رضايت از زندگي زناشويي و شادماني را بررسي كرده و ميزان آن را در مراحل مختلف مقايسه كرده اند. اين پژوهش ها نشان داده اند كه رضايت، شادماني و سازگاري زناشويي در ابتداي ازدواج بالاست و در دوراني كه بچه ها به مدرسه مي روند كاهش و بعد از آن مجددا افزايش مي يابد، به اين ترتيب سير آن به شكل U است. در اين پژوهش ها سير تحول عشق ورزي بررسي نشده است. هدف اين پژوهش كه از نوع توصيفي است بررسي ميزان عشق و نحوه تركيب آن در زوجهايي است كه در مراحل مختلف زندگي زناشويي به سر مي برند. براي انجام اين پژوهش 500 زوج از پنج منطقه شهر اصفهان كه در چهار مرحله نامزدي، عقد، پس از ازدواج و فرزندپروري قرار داشتند و مايل به همكاري بودند به صورت دسترس انتخاب شدند و آزمون عشق ورزي به آنان داده شد. نتايج نشان داد كه بين ميزان عشق ورزي در مراحل مختلف زندگي زناشويي تفاوت معناداري وجود دارد. به علاوه بين جنسيت آزمودنيها و مراحل تحول زندگي زناشويي در عشق ورزي تعامل وجود دارد. همچنين مشاهده گرديد بين ميزان عشق ورزي زن و شوهر همبستگي معنا دار وجود دارد.

 نسخه قابل چاپ