مقالات روانشناسی

پاسخ به:مقالات روانشناسی
شنبه 9 اردیبهشت 1391  12:00 AM

2 : دانش و پژوهش در روان شناسي كاربردي بهار 1386; 9(31):17-38.

تاثير روشهاي درماني پياده روي و دويدن بر نشانگان پيش از قاعدگي دانش آموزان دختر دبيرستانهاي شهر اهواز

عبادي غلام حسين,نيك بخت مسعود

هدف از اين پژوهش مقايسه تاثير 8 هفته پياده روي و دويدن بر علايم نشانگان پيش از قاعدگي (PMS) دختران غيرورزشكار دبيرستانهاي شهر اهواز بود. به همين منظور پس از اجراي آزمون سرند با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي 75 نفر از دانش آموزان داوطلب دختر غيرورزشكار از دبيرستانهاي شهر اهواز انتخاب گرديد. آزمودني ها با روش تصادفي در سه گروه 25 نفري قرار گرفتند. پس از انجام مرحله پيش آزمون و تكميل پرسشنامه PMS و استخراج نتايج اوليه، گروه تمرين دويدن به مدت 8 هفته، هفته اي 3 جلسه 45 دقيقه اي با شدت 65 تا 70 درصد ضربان قلب بيشينه به تمرين دويدن پرداختند. گروه تمرين پياده روي نيز به مدت 2 ماه، هفته اي 5 جلسه 30 دقيقه اي در روز با شدت هاي مختلف معمولي و تند و كند فعاليت خود را انجام دادند. گروه گواه در مدت 8 هفته پژوهش، هيچ گونه فعاليت ورزشي نداشت. پس از اجراي مطالعه آزمايشي، آزمودني هاي سه گروه پرسشنامه PMS را در دو مرحله (يك ماه پس از تمرين و دو ماه پس از تمرين) تكميل كردند. تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار 5/SPSS11 انجام گرفت. يافته ها نشان دادند كه تمرين دويدن تاثير مثبت و معناداري بر كاهش علايم جسمي PMS (0.001 P<) داشت، همچنين تمرين پياده روي نيز تاثير معناداري بر كاهش علايم جسمي PMS (0.001 P<) و علايم رواني (0.002 P<) داشته است. نتيجه ديگر پژوهش اين بود كه بين تاثير تمرين پياده روي و انجام تمرين دويدن بر علايم جسمي (0.001 P<) تفاوت معناداري وجود داشت به طوري كه تمرين دويدن موثرتر از پياده روي بود.

كليد واژه: پياده روي، تمرين هوازي، نشانگان پيش از قاعدگي

نسخه قابل چاپ