مقالات روانشناسی

هدف اين پژوهش بررسي رابطه ادراک از سبکهاي فرزندپروري و تاثير مولفه هاي آن بر احساس تنهايي نوجوانان دختر است. فرض اساسي اين پژوهش آن است که ادراک فرزندان از سبکهاي فرزندپروري والدين شان مي تواند احساس تنهايي آنان را تعديل كند يا تغيير دهد. نمونه پژوهش 387 دانش آموز بودند که به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي از بين دختران دبيرستاني مشهد و منطقه تبادکان انتخاب گرديدند. ابزار گردآوري داده ها عبارت بودند از: پرسشنامه سبکها و ابعاد فرزندپروري (PSDQ، رابينسون و همکاران، 2001) براي بررسي وضعيت ادراک فرزندان از چگونگي تربيت والدين و مقياس احساس تنهايي افتراقي (اشميت و سرمات، 1983) براي بررسي ميزان احساس تنهايي آزمودني ها که هر دو را دانش آموزان دختر پاسخ دادند. براي بررسي فرضيه ها از آزمون ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد. در بررسي فرضيه هاي پژوهش، بين سبكهاي فرزندپروري مقتدر (54/0-r=)، سبک مستبد (34/0 r=) و سبک سهل گير (18/r=0) با احساس تنهايي رابطه معنادار (p<0.01) به دست آمد. همچنين نتايج به دست آمده نشان دهنده رابطه معنادار بين تمامي مولفه هاي سبك تربيتي مقتدر (بعد ارتباطي52/0- r=، بعد نظم 42/r=-0، و بعد خودمختاري 49/r=-0)، سبك فرزندپروري مستبد (اجبار فيزيكي، 28/r=0، خصومت كلامي، 29/ r=0و غيرتوضيحي ـ تنبيهي، 32/r=0) و مولفه بي توجهي (18/r=0)، از سبك تربيتي سهل گير با احساس تنهايي (p<0.01) بود.

 نسخه قابل چاپ