مقالات روانشناسی

هدف از اين پژوهش، مقايسه سبک دلبستگي در نوجوانان عادي و کم ‌توان ذهني آموزش‌ پذير مي ‌باشد. جامعه آماري کليه دانش ‌آموزان عادي و کم ‌توان ذهني آموزش ‌پذير مدارس راهنمايي شهر تهران در سال 86-1385 است که 250 نفر از طريق نمونه‌ گيري چندمرحله ‌اي انتخاب شدند و شامل 132 دانش ‌آموز عادي (64 دختر و 68 پسر) و 118 دانش ‌آموز کم ‌توان ذهني (57 دختر و 61 پسر) است. ميانگين سن گروه عادي 14 سال با انحراف معيار 0.83 و گروه کم‌ توان ذهني 16.8 با انحراف معيار 0.58 است. ابزار تحقيق شامل پرسشنامه ‌هاي جمعيت ‌شناختي و آزمون دلبستگي کولينز و ريد است که ضريب اعتبار آن براي هر يک از سبک‌ هاي دلبستگي ايمن، اجتنابي و دوسوگرا به ترتيب 0.81، 0.78 و 0.85 مي ‌باشد. به‌ منظور تجزيه و تحليل اطلاعات از تحليل واريانس دو راهه استفاده شده است. نتايج نشان داد که در بين دانش ‌آموزان عادي (دختر - پسر) ميزان سبک دلبستگي ايمن بالاتر از دانش ‌آموزان کم ‌توان ذهني است (P<0.001). ميزان سبک دلبستگي اجتنابي و دوسوگرا در دانش ‌آموزان کم‌ توان ذهني (دختر - پسر) بيشتر از دانش ‌آموزان عادي است (P<0.001). همچنين يافته ‌هاي جانبي تحقيق نشان داد که صرف ‌نظر از عامل هوشي آزمودني ‌ها، در آزمودني ‌هايي که سبک دلبستگي آنها ايمن نيست، سبک دلبستگي اجتنابي در پسران و سبک دلبستگي دوسوگرا در دختران بيشتر است (P<0.001).

 نسخه قابل چاپ