مقالات روانشناسی

اين پژوهش با هدف مقايسه زمان واکنش، حواس پرتي و عامل خستگي در رانندگان داراي تجربه تصادف با رانندگان عادي اجرا شد. روش پژوهش پس رويدادي و جامعه آماري شامل رانندگان داراي تجربه تصادف که به مراکز ترافيک ارجاع شده بودند و گروهي از رانندگان بدون تجربه تصادف بودند، که از ميان آنها، دو گروه 30 نفري به روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزارهاي سنجش شامل زمان سنج واکنش (داندرس، 1968)، آزمون حواس پرتي تولوز - پيرون (پيرون، 1986) و آزمون خستگي (کروپ و همکاران، 1989) بود. داده ها از طريق تحليل واريانس چندمتغيري (مانوا) تحليل شد. يافته ها نشان داد، زمان واکنش دست و پا در رانندگان درگير در تصادفات رانندگي به صورت معناداري (P<0.01) بالاتر از گروهي است که چنين تجربه اي نداشته اند. همچنين حواس پرتي و خستگي در افراد تصادف کرده به صورت معناداري (P<0.01) بالاتر از گروهي بود که تجربه تصادف در رانندگي نداشتند.

 نسخه قابل چاپ